Edukacja:
link - link - link - link - link - link - link - link - link - link
Posted on 21 lutego 2016
Oczywiście, inicjacja nie zawsze musi „odnieść skutek”: na przykład można twierdzić, że jedną z trudności, jaką mają uniwersytety na całym świecie z prostym problemem dyscypliny — pomijając trudniejszy problem jednoczesnego nauczania i dokonywania odkryć — jest to, że jako system inicjacji uniwersytet jest o wiele za bardzo arbitralny, niezadowalający i stawiający młodym ludziom zbyt niskie wymagania. Żaden wojownik nie uznałby za szczególny zaszczyt triumfu w dziedzinie historii na uniwersytecie w Berkeley czy w Bombaju. Wyzwanie takie jest w jakiś sposób niemęskie, a podejmujący to wyzwanie z lekka zabawni i niedorzeczni. Dziś akceptacja wartości życia umysłowego wymaga, jak się wydaje, szczególnej wiary; bardzo wielu dwudziestolatkom wiary tej brakuje i wyzwanie odrzucają. Kryzys uniwersytetów jest wymownym przykładem programowania ludzi przy pomocy nieodpowiedniego programu i w nieodpowiednim momencie. Być może, bardziej jednoznaczny ceremonialny i fizyczny proces inicjacji „rozwiązałby” problem (choć rozwiązania takie są współcześnie wyraźnie nie w modzie). A może nie rozwiązałby go. Niemniej, jako społeczność winniśmy być przygotowani na rozważenie nowych i nieoczekiwanych sposobów reorganizacji naszych praktyk edukacyjnych, tak by odpowiadały rzetelniej’wymogom biogramatyki, którym — jak sugerujemy musimy albo poddać się, przynajmniej w pewnym stopniu, albo wiele przecierpieć.
| Leave a comment
MOŻEMY PRZEWIDYWAĆ
Posted on 21 lutego 2016
Możemy przewidzieć, jak będą odnosiły się do siebie starsze i młodsze samce w społeczności, biorąc pod uwagę to, jakiemu programowaniu poddaje się i z kolei na jakie programowanie pozwala ich struktura obwodów. Dla samców, które wychodzą z okresu dorastania, genetycznym przesłaniem jest wyzywająca i nierzadko bezkierunko- wa buntowniczość; informacja o zagrożeniu odbierana jest przez starsze samce, których bardziej stabilne systemy hormonalne reagują na to domagając się opanowania sytuacji. Dlatego właśnie wszystkie społeczeństwa znajdują sposoby ujarzmienia i wykorzystania młodych mężczyzn oraz zmuszenia ich, by identyfikowali się z systemem. Teoretycznie istnieją liczne sposoby osiągnięcia tego celu, ale używa się stosunkowo niewielu z nich. Wydaje się, że powinniśmy nie tylko przestrzegać gramatyki, ale także posługiwać się względnie skromną liczbą słów i sposobów ekspresji. Oczywiście, konkretna ugoda pomiędzy starszymi a młodszymi samcami, nazywana inicjacją, nie zawsze kończy się określoną ceremonią; ale proces ten występuje wszędzie. Inicjację przechodzą młodzi wojownicy, a także abiturienci, młodsi pracownicy, czeladnicy, nowicjusze w zakonach religijnych czy członkowie wyjętych spod prawa gangów.
| Leave a comment
MODEL LUDZKIEGO ZACHOWANIA
Posted on 21 lutego 2016
Ten model ludzkiego zachowania się, mimo że przedstawiony schematycznie, różni się w sposób zdecydowany od modeli preferowanych przez zwolenników teorii instynktów czy przez kulturalistów. Dla tych pierwszych zachowanie się było po prostu rezultatem uzewnętrznienia wrodzonych tendencji w rodzaju macierzyństwa”, „samoupodlenia” i „zachłanności”. Teoria zawiodła, ponieważ dała niewiele więcej niż listę „jeszcze bardziej” specyficznie ludzkich cech. Kultura- utrzymywali, że kultury są podobne dlatego, że te same podstawowe „potrzeby” czy „wymogi funkcjonalne muszą byc zaspokojone w każdej z nich, i ponieważ prawa „warunkowania” są uniwersalne.W kontekście biologicznym zaproponować można alternatywny, choć bardziej umiarkowany pogląd: organizm ludzki ma „obwody” zbudowane w taki sposób ze może przetwarzać i nadawać informacje dotyczące pewnych faktów życia społecznego, takich jak ięzvk oraz reguły życia seksualnego, i, co więcej, może przetwarzać te informacje tylko w określonych momentach i w określony sposób. Obwody te sprzężone są z cyklem życiowym: w każdym momencie w populacji Homo sapiens są osobnicy posiadający pewien „zasób” zachowań; w innym momencie przekażą oni informacje tym których struktura obwodów pozwala potraktować je w określony sposób. Wynikiem interakcji tych osobników są pewne „typowe” wzajemne związki.